Zeevaarders

We kenden de sterke verhalen, de

uitgesleten wonderen in steen.

We streelden de rotsen en keken terug

op een verdronken leven.

Gooiden een kiezel in zee, en nog één,

noemden het een daad, wat overdreven was.

We aten zeefruit in een etablissement met

slagroom en een parasolletje. Later, in de

grootste schelp van de wereld stak je die

in mijn haar.

Terwijl wij buitengaats dreven vroeg je mij

voor het leven. Natuurlijk zei ik ja.