johannageels

Wie denkt dat je als chronisch zieke niets te doen hebt is gek. Je rent je rot van afspraak naar afspraak. Van dokter zus naar dokter zo, therapeut A naar therapeut B, en in mijn geval komen daar de veelvuldige bezoekjes aan de orthopedische instrumentenmaker bij. Ik kom daar voor ring-en-polssplints (zilveren braces die mijn hypermobiele vingers en polsen bij elkaar houden) en voor mijn draagorthese (een vernuftig katrolgestuurd ijzeren omhulsel die mijn arm draagt en ervoor zorgt dat mijn schouder niet uit de kom gaat). Zonder de instrumentenmaker zou mijn leven een stuk wiebeliger, pijnlijker en minder mobiel zijn, dus ik draag de goede man op handen (nou ja, op één dan).

Vandaag zit ik in zijn instrumentenkamer omdat ik problemen heb met mijn draagorthese. In de hoek naast mij leunen een knie en onderbeen gebroederlijk tegen elkaar aan. Boven mijn hoofd hangt een gigantische poster van een man die met een ijzeren poot in korte kaki broek nonchalant bij een plezierjacht staat. Erg…