Mannencomplot

Gisterochtend had ik een luchtbeddenreparatiesetje nodig en vond dit een mooi 
woord om de dag mee te beginnen. Ik toog naar de campingwinkel. Op de plek 
waar deze al jaren zat beloofde een schijnbaar uit de lucht gevallen beddenfabrikant 
mij ineens vier matrassen voor de prijs van twee. Wat den fok moet ik met vier 
matrassen? Van de trap glijden met alle buren? Er een erwt onder leggen? Een 
pyjamaparty houden? Het verbleekte droogboeket in de etalage leek een kaartje uit 
te spugen. 'Gefeliciteerd met de opening' was nog net te lezen. Tussen de matrassen 
door schoof een zonnebankbruin vrouwtje met een stofzuiger als een soort van Bolke 
de Beer door het matrassenbos. Ik zag direct weer voor me hoe Bolke in de jaren 
zeventig schokkerig op zo’n plankje door het vale KRO-decor gleed. Ik haatte Bolke. 
Als ik hem was tegengekomen op weg naar de kleuterschool had ik zijn hypocriete 
kaneelkleurige berennek met liefde omgedraaid. Het zaagsel uitgestrooid in een 
rozenbottelperkje. Afijn, ik verzin het allemaal maar hoor. De campingwinkel bestond 
nog gewoon maar was om onduidelijke redenen dicht. 

Eenmaal thuis ging ik gewapend met een waterpomptang en emmer naar boven en heb 
de wastafel ontstopt. Zwanenhals vakkundig opengedraaid, drie pruiken er uit getrokken 
en het hele zooitje weer stevig in elkaar gezet. Al met al was het een kwartiertje werk. 
En daar doen mannen dan altijd zo stoer over. Ik belde mijn moeder en die zei dat het 
één groot mannencomplot was. Dat we al die klusjes ook best zelf konden doen. 
En dat is waar.