Monogamie is cool! (en waarom vreemdgaan voor losers is)

Column HP/DeTijd van 14 oktober

Deze week doe ik een beetje stichtelijk. Soms moet dat. U kunt nu nog terug. 

Het begon allemaal op Nederland 2. Daar hoorde ik dat brandganzen monogaam zijn. Het schijnt dat een brandganzenpaar een leven lang bij elkaar blijft.

De hele week dacht ik na over de brandgans. Ik stelde me voor hoe twee brandganzen samen in een veld stonden. De een pikkend in de grond, de ander ernaast met een vertederde blik in zijn ogen. Hoe ze samen door het vijverwater van een stadspark gleden. Telkens overviel me een gevoel van weemoed. Waren mensen maar zo trouw. Ik dacht aan een vriendin, een mooie sterke vrouw met kinderen die zojuist na jaren lief en leed door haar vriend als een oude jas was ingeruild voor een blond, simpel en kinderloos exemplaar. De man in kwestie was het klassieke voorbeeld van een foute man. Altijd was ze hem blijven steunen, wat ie haar ook flikte. Drank, vrouwen, driftbuien. Want hij kon zo lief zijn. En hij had zo’n rotjeugd gehad. Ze begrépen elkaar zo goed. Tot hij haar ijskoud verliet. ‘Een foute man is als een gokkast,’ had ze verzucht, ‘je stopt er van alles in maar krijgt niets terug.’

De wereld als speelplaats

Wee de goedgelovigen, de trouwe zielen. Zij die verlaten worden voor vrouwen of mannen zonder kinderen, zonder volle gezinsboodschappenlijstjes in hun zak of zonder scrupules...
Lees verder op HP/DeTijd...