Chillen met Barack (column 25 maart voor HP/DeTijd)
Gisterochtend vroeg tufte ik opgewekt met een verse perspas om mijn nek vanuit de provincie richting het Museumplein waar Barack Obama met zijn helikopter zou landen. Ik had al een tijdje lopen zaniken bij de hoofdredacteuren van HP/DeTijd, dat ik graag verslag van deze bijzondere dag wilde doen, en eindelijk kreeg ik de verlossende mail. Het mocht, mits ik er geen flauw stukje over zou schrijven.
Wereldleiders uit de lucht kijken
Het begon gelijk goed. Rond het Museumplein was alles afgezet en ik verdwaalde in mijn poging dichterbij te komen. Toch, als ik goed keek zag ik nog net een stukje van de presidentiële propeller in de rondte draaien. Ik maakte er een foto van en zette hem op Facebook. Een mevrouw zag mij opgewonden naar de lucht staren en vroeg of ik niets beters te doen had dan wereldleiders uit de lucht te kijken. Ik moest daar ontkennend op antwoorden. Op mijn smartphone kon ik via de NOS een live-blog volgen. Barack en Mark noemden elkaar Barack en Mark. Dat gaf me een veilig gevoel. Als (wereld)leiders elkaar tutoyeren lijkt oorlog ver weg.
Het begon gelijk goed. Rond het Museumplein was alles afgezet en ik verdwaalde in mijn poging dichterbij te komen. Toch, als ik goed keek zag ik nog net een stukje van de presidentiële propeller in de rondte draaien. Ik maakte er een foto van en zette hem op Facebook. Een mevrouw zag mij opgewonden naar de lucht staren en vroeg of ik niets beters te doen had dan wereldleiders uit de lucht te kijken. Ik moest daar ontkennend op antwoorden. Op mijn smartphone kon ik via de NOS een live-blog volgen. Barack en Mark noemden elkaar Barack en Mark. Dat gaf me een veilig gevoel. Als (wereld)leiders elkaar tutoyeren lijkt oorlog ver weg.
Reacties
Een reactie posten