Relnicht op de bank

Column voor HP/DeTijd 14-04:

Vorige week ging de bel. Ik houd niet van onaangekondigde visite en groene-stroomverkopers en deed mopperend open. Daar stond Sofie, een oudere, verre nicht, in het felle lentelicht.

Spuigaten
De eerste minuten keek Sofie minzaam zwijgend om zich heen en veegde enkele denkbeeldige kruimels van tafel. Daarna zuchtte ze diep en begon.
‘Johanna, kind, we moeten praten. Zo gaat het niet langer.’
Ik draaide onrustig op mijn plek. Wat ging er niet langer? Zou ze het gras in mijn tuin bedoelen? Dat moest nodig worden gemaaid. Sofie knikte meewarig.
‘Die columns, Johanna, die je schrijft. Werkelijk, het loopt de spuigaten uit. Je beledigt mensen, maakt ze boos, chagrijnig en dat moet maar eens afgelopen zijn.’
‘Afgelopen,’ stamelde ik verschrikt, ‘maar ik was net lekker op dreef!’

Lees verder op HP/DeTijd...

Reacties