Zwak plot

Ik heb een kat die gek is, een overwoekerde tuin met glibberkikkers erin en hersens die hier slecht op toegerust zijn. Vannacht droomde ik dat ik in een flat woonde. Er lag zacht tapijt op de vloer en de kachels waren altijd aan. Ik hield van katten en cola.


Er was één kamer waar dag en nacht mannen aan het werk waren met groot gereedschap en buiten lag het hele jaar sneeuw. Er kwam een ex van honderd jaar geleden langs, ging op me liggen met al zijn kleren nog aan en zei dat hij nooit gestopt was van mij te houden. Onderwijl stuurde hij geile sms’jes naar de buurvrouw. Ik zei dat hij de schijt kon krijgen.

Ooit deed ik een cursus Creatief Schrijven van de LOI. Ik was een jaar of 18 en leerde er dat een zin nooit met ‘ik’ mag beginnen. Ik moest elke maand een verhaal opsturen naar de verhalenleraar die dan ging zeggen wat hij er van vond. Hij vond het altijd heel goed wat ik deed hoor, maar ik moest wel werken aan het plot. Plot was mijn zwakke kant. Als je twintig keer achter elkaar plot zegt krijg je het gevoel alsof je tot aan je knieën in een moeras staat.

Ik hou niet van plot. Wat kan mij zo’n plot schelen. Ik hou van een huis waar mensen wonen, en dat je dan het dak optilt en naar binnen kijkt, opschrijft wat je niet ziet en weer weggaat. Meer niet. De rest is allemaal geouwehoer.

Ik heb net via Facebook een mini-intelligentietest gedaan. Ik had 130 punten. 8,5 minder dan tien jaar geleden. Dat ik dit zeg getuigt van ernstige ijdelheid. Ik deelde die score op mijn tijdlijn. Ik ben nu al vier van de vijf zinnen met ik begonnen. Het is dus erg ijdeltuiterig om zo’n testscore te delen op Facebook. Ik wilde het dan ook gelijk weer weghalen, maar durfde niet. Ik moet nu vandaag extra veel op mijn tijdlijn zetten, zodat die IQ-test naar beneden verdwijnt. Op die manier kun je heel druk zijn met internet.