Kunstje

We konden er geen genoeg van krijgen. Telkens keerden meneer K en ik terug naar dit schilderij, gisteren tijdens de Turner tentoonstelling 'Gevaar en Schoonheid' in het Rijksmuseum Twenthe in Enschede. Alles was er geweldig aan, zoals alles bij Turner geweldig is. Zijn bravourderige, lefgozerige, maar altijd trefzekere verfstreken die van de wereld één grote mysterieuze lichtgevende bruisende tol maken. Ik dacht aan het verhaal dat over hem rond gaat, dat hij zich ooit tijdens een storm liet vastbinden aan de mast van een schip, omdat hij de storm wilde voélen. En de vellen van zijn kop liet hagelen. Afijn, sjuust op dat moment kwamen er twee oudere dames naast ons staan. Ze keken verveeld naar het schilderij voor ons. 'Ja, zeg' mopperde dame 1, 'nu weten we het wel hoor. Nu wordt het wel een beetje een kúnstje.' Ze keek obstinaat om zich heen. Niemand die haar gek ging krijgen. Dame 2 knikte. 'Ik begrijp hélemaal wat je bedoelt,' zei ze ferm. 'Een kúnstje. Dat is het.' 'Precies,' ging dame 1 verder terwijl haar handen geforceerd frivool de lucht schilderden. 'Pief paf poef...'

J.M.W. Turner, R.A, Dolbadern Castle, 1800, oil on canvas, ©Royal Academy of Arts, London; photo Prudence Cuming Associates